Festas e lecer
As festas de agosto, a sardiñada, o baile na Terraza ou o globo era o tempo de esparcemento en Sada. Aquí recóllense todos eses momentos que deixaba o traballo para o lecer: merendas, troula, bailes e outras festas.
Troula (faceta baile gallego)
La "Troula" era un grupo de aficionados a la música, representaciones teatrales, baile gallego y canción coral, fundado en el año 1928 y que duró hasta el año 1933.
Su director fue D. Adolfo Anta Seoane.
Como se aprecia en la foto el grupo está preparado para representación de baile gallego. En esta faceta estaba dirigido por el Señor Acuña, padre del famoso portero del Deportivo de A Coruña.
En cuanto a sus representaciones teatrales contaba, este grupo con la supervisión del escritor D. Leandro Carré Alvarellos.
A continuación podemos ver un fragmento del libro de Emilio Santos, "Doces lembranzas":
"Anacos do meu libro «Doces lembranzas»
"OS RAPACES DA TROULA"
TODO Sada era unha mesma familia, o mesmo nos xuntábamos no door coma na ledícia, e cando remaecía unha disgracia, aló chegábamos todos.
Facíamos comedias no «Pabellón Moragra» e cada un ofeceria o que supese, us cantando, outros parolando ou contando contos, porque eso si, Sada
dou artistas e arteiros pra todos lecer.
¿Quén non se lembra daqueles «Rapaces da Troula»? Con sua presenza
arroupados de labregos enxebres, coas suas cerolas, polainas, chaleque e pantalón de pana, camisa branca e monteira ofeceriamos o noso pequeno arte, e cos cartos que xuntábamos aló íbamos onde faguese falla, calados, caladiños sin que ninguén se adecatase, ansi eran os «Rapaces da Troula».
As nenas que tamén eran da «Troula>> arroupábanse co seu traxe de labregas, tan agarimusas e feiticeiras, todos xuntos, por onde pasaban, levaban ledícia, o mesmo no pobo que en romexas lexanas. Aló onde chegaban os «Rapaces da Troula» estaba a nosa Galiza queridiña.
Pra vos meus queridos amigos e compañeiros van deicados istos humildes recordos.
A Santa Marta de Babío foron os «Rapaces da Troula» o mesmo ca todas
questaban preto da parroquia. Ali vivía un home alexado no seu eído pra ato-
par un refuxio pro seu acougo, iste home chamábase don Casiano Rosendo Rey (que na Groria se atope) o cun día fora o mestre de todos aqueles que ivan na «Troula». Cando veu chegar o coro monte arriba con bágoas nos seus ollos chamou o fogueteiro e díxolle: «Vai traguer doce bombas de palenque e ceibas o ceo, porque isos caí veñen, son os meus nenos e son merecentes dun bon saúdo, porque adimáis portan con iles toda ledicia da nosa terra meiga.
E un a un foi dándolles unha aperta e namentras as bombas estoupaban Pepiño Freire o direutor enchía o fol da gaita, facia roncar o roncón e co punteiro na boca daba a sinal de escomenzar unha boa peza.
EMILIO SANTOS”
Máis imaxes
