Cara a Sada D'arriba

Sada, 1956

A satisfacción nas súas caras demostra que unha xornada máis ían pasalo ben. Non tiñan moitos días libres, así que había que aproveitalos. Era Semana Santa, irían a misa e escoitarían aquel terrorífico sermón. Despois darían un paseo pola Mariña abarrotada de xente, como era costume, para máis tarde subir paseniño cara Samoedo: só tiñan que camiñar un quilómetro para chegar á casa de volta.
Estas mulleres, moi coñecidas e apreciadas, eran, de esquerda a dereita: Secundina das Xiadas, Xefa do Majo, Maruja de Pontellos e Mercedes de Capelo, a miña sogra.